Vroeger werd ik weleens bang als het naar mijn gevoel te gelukkig werd, te middelmatig. Dan zocht ik een uitweg en creëerde ik drama dat er eigenlijk niet was. Huilend op de stoep zitten hunkeren naar die ene die toch niet kwam. Ik heb het in de liefde nog altijd: ik word ontzettend verliefd en dan denk ik minstens 1 keer per maand: is dit het nu? Gelukkig heb ik vriendinnen die mijn gevoel voor drama delen . Is het er weer dan eten we gewoon een pak chocolat en lachen we onszelf vierkant uit.