Wie zijn toch die mensen die we ooit zo hebben liefgehad?
Het woord 'ex' doet geen recht aan de intense, veellagige verhoudingen die we overhouden aan onze vroegere liefdes. Misschien zijn oud-geliefden wel de meeste duurzame relaties in een mensenleven. De liefde ging voorbij, het verleden blijft, zoiets.
Maar waarom moet dat zo vaak ondraaglijk zijn? Zo verbitterd blijven? Verdriet dat zich vermomt als hardheid.
Verlies dat zich uitdrukt in nijd.
Doodzonde.
Het is toch niet omdat een relatie voorbij is dat de vriendschap ophoudt? Het is toch niet omdat het vormpje niet meer past dat de inhoud is verdampt?
Soms vloeien levens samen, soms vloeien ze weer uiteen.Rodaan Al Galidi schreef daarover het mooiste afscheidsgedicht uit de Nederlandse poëzie:
Morgen ga ik naar de vrouw van wie ik houen geef ik haar vleugels terug.
Natuurlijk is het nog beter als die vleugels nooit afgenomen werden tijdens de relatie, maar vleugels zijn zo licht, je weet vaak niet eens of je ze nog op hebt of niet.